Delegacje samorządowców wraz z przedstawicielami służb mundurowych, kombatantów, harcerzy, pocztów sztandarowych szkół uczcili dziś 74. rocznicę wyzwolenia Jarocina spod okupacji hitlerowskiej. W tym roku po raz pierwszy wiązanki kwiatów i znicze złożono pod tablicą znajdującą się na Skwerze Pamięci w Jarocinie.
24 stycznia 1945 roku, w godzinach popołudniowych do Jarocina wkroczyły wojska Armii Czerwonej - 33 Armii Ogólnorosyjskiej dowodzonej przez gen. Cwietajewa. Żołnierze radzieccy noc spędzili przy ogniskach na terenie dzisiejszego Osiedla Konstytucji 3 Maja. W mieście przez kilka dni rozlokowany był sztab koordynujący współdziałanie styku dwóch frontów 1 Białoruskiego i 1 Ukraińskiego. Dzień ten stał się symbolicznym zakończeniem okupacji hitlerowskiej na Ziemi Jarocińskiej. Tamten czas w pamięci mieszkańców zapisał się z jednej strony, jako czas radości a równocześnie jako okres aktów przemocy jakiej dopuszczali się „wyzwoliciele” na ludności cywilnej. Wiele z tych faktów mogło ujrzeć światło dzienne dopiero po roku 1990.
Zaraz po wkroczeniu do miasta wojsk radzieckich rozpoczęło się tworzenie nowych władz administracyjnych. Tymczasowe władze miasta i powiatu złożone z przedwojennych radnych utworzone zostały już 25 stycznia. Dwa dni później utworzono komendanturę wojenną z oficerem armii czerwonej mjr. Pietrowem na czele. Odwoływanie się do przedwojennej tradycji samorządowej przez „nowe” władze zdawało się dawać nadzieję na to, że powojenna Polska będzie niepodległym krajem. Niestety kolejne poczynania władz skutecznie ostudziły te oczekiwania.
W walkach o wyzwolenie Ziemi Jarocińskiej śmierć poniosło 64 żołnierzy Armii Czerwonej. Znanych z imienia i nazwiska jest ich dziewięciu. Wszyscy oni spoczywają w mauzoleum na terenie cmentarza katolickiego w Jarocinie.
Skwer Pamięci znajduje się przy skrzyżowaniu ulic Dąbrowskiego i Wrocławskiej, obok mleczarni, w miejscu dawnego cmentarza cholerycznego. Znajdująca się przy wejściu tablica, przywołuje pamięć o jarociniakach, którzy zmarli w wyniku tragicznych epidemii w XVIII i XIX wieku. Znajdują się tu także podświetlane tablice, na których wspomina się mieszkańców walczących i poległych na frontach II wojny światowej, więzionych obozach koncentracyjnych i gettach, wypędzonych, wysiedlonych, jak i wywiezionych na roboty przymusowe.
