Najpierw spędzili ludzi do klasztoru. Potem na dworzec. Dla wielu była to ostatnia podróż [WIDEO]

22 października 1939 r., na mocy zarządzenia starosty Petera Orlowskiego, aresztowano 57 osób narodowości żydowskiej z terenu powiatu jarocińskiego. Wszystkich przetransportowano do getta w Łodzi. Pozostałych Żydów wywieziono w pierwszych dniach listopada, grupując ich najpierw na jarocińskim rynku. Moment ten uwieczniony został na udostępnionej powyżej fotografii, pochodzącej ze zbiorów Instytutu Zachodniego w Poznaniu. Z zagłady ocalało tylko dwóch jarociniaków wyznania mojżeszowego - Fischel Dudek i Hanni Baumgart.

Właśnie przypada rocznica innych dramatycznych zdarzeń, o których przed laty opowiedziały cztery jarocinianki. Dzięki wspomnieniom, którymi podzieliły się z filmowcami z Amatorskiego Klubu Filmowego JAR, powstał film "Podróż do miejsc nakazanych".

82 lata temu Niemcy rozpoczęli wysiedlenia mieszkańców powiatu jarocińskiego do Generalnego Gubernatorstwa. Na spakowanie się dawali jarocinianom 15-20 minut. Mogli zabrać jedynie podręczne bagaże. Najpierw Niemcy spędzili Polaków do budowanego jeszcze klasztoru franciszkanów, dziś budynków Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1. Właścicieli ziemskich, nauczycieli, lekarzy, wysokich urzędników zwieźli do ośrodka w Cerekwicy.

9 grudnia pod eskortą niemieckich żołnierzy jarocinianie zostali przepędzeni z klasztoru na dworzec kolejowych. Tam musieli wsiąść do wagonów pasażerskich, towarowych i bydlęcych. Rozpoczęła się podróż do miejsc nakazanych. Po dwóch dniach pociąg zatrzymał się w Opocznie. Tam całe rodziny z Jarocina musiały zorganizować sobie na nowo życie, znaleźć dach nad głową i pracę. Przyjęli ich mieszkańcy Opoczna, Białaczowa, Przysuchy, Zacharzowa, Zbożennej, Żarnowa…Od grudnia 1939 r. do połowy 1941 r. Niemcy wysiedlili z powiatu jarocińskiego (obejmującego wówczas także Pleszew) ponad 3.600 osób.

Szanowni Internauci. Komentujcie, dyskutujcie, przedstawiajcie swoje argumenty, wymieniajcie poglądy - po to jest nasze forum i możliwość dodawania komentarzy. Prosimy jednak o merytoryczną dyskusję, o rezygnację z wzajemnego obrażania, pomawiania itp. Szanujmy się. Również w sieci.